تحریک عمیق مغز، یک مرد فلج را درمان کرد
وب کنفرانس: یک حادثه در اسکی موجب شد ولفگانگ جگر 54 ساله در سال 2006 فلج شود. او از زمان این لطمه نخاعی روی صندلی چرخدار نشسته است، اما به لطف یک درمان جدید، او به آرامی درحال بازیابی تحرک خود و انجام پیاده روی در مسافت های کوتاه است.
به گزارش وب کنفرانس به نقل از ایسنا، جگر (Wolfgang Jäger) در کارآزمایی بالینی لطمه نخاعی (SCI) که توسط مؤسسه فناوری فدرال سوئیس (EPFL) و بیمارستان دانشگاه لوزان (CHUV) انجام شد، شرکت کرد.
به نقل از آی ای، در این کارآزمایی بالینی، شرکت کنندگان تحریک عمیق مغزی (DBS) را در ناحیه اعجاب انگیز مغز به نام هیپوتالاموس جانبی (LH) دریافت نمودند.
مدتها تصور می شد که این منطقه فقط در عملکردهای اساسی مانند تغذیه نقش دارد. اما حالا مشخص شده است که با کنترل حرکت پاها و حتی بازیابی حرکتی مرتبط می باشد. در کمال تعجب، نتایج، بهبود قابل توجهی را در عملکرد اندام تحتانی در افراد تحت کارآزمایی نشان داد. این درمان، توانایی راه رفتن شرکت کنندگان را بدون نیاز به هیچ کمکی افزایش داد.
جگر می گوید: سال قبل در تعطیلات، مشکلی نداشتم که چند پله پایین بروم و با بهره گیری از تحریک مغزی به دریا برسم. او اضافه کرد: همین طور می توانم به چیزهایی در کمدهایم در آشپزخانه دسترسی داشته باشم.
احیای رشته های عصبی باقی مانده در مغز
تحریک عمیق مغزی یک روش جراحی مغز و اعصاب است که برای درمان اختلالات حرکتی مانند بیماری پارکینسون استفاده می شود. این تکنیک شامل کاشت الکترودهایی برای تعدیل فعالیت عصبی برای کنترل حرکت می شود.
این رویکرد جدید شامل استفاده از تحریک عمیق مغزی در هیپوتالاموس جانبی برای درمان فلج نسبی است. با تحریک این ناحیه، پژوهشگران توانسته اند مسیرهای عصبی خفته را بیدار کنند.
اثرات تحریک عمیق مغزی هم فوری و هم طولانی مدت بود. به عنوان مثال، این درمان بلا فاصله توانایی راه رفتن را در طول توانبخشی بهبود بخشید. علاوه بر این، منجر به بهبود پایدار در عملکرد حرکتی شد.
این درمان موجب سازماندهی مجدد رشته های عصبی باقیمانده شد که بعد از لطمه زنده می مانند. این پروسه منجر به بهبودهای عصبی پایدار شد.
گرگوار کورتین (Grégoire Courtine)، استاد دانشگاه علوم اعصاب، می گوید: ما دریافتیم که چطور میتوان به ناحیه کوچکی از مغز که در تولید راه رفتن نقشی ندارد، ضربه زد تا این اتصالات باقیمانده را درگیر نماییم و بهبودی عصبی را در افراد دچار لطمه نخاعی تقویت نماییم.
بازخورد در لحظه
برای این جراحی ابتدا اسکن دقیق مغز بیماران انجام شد. اسکن ها امکان قرار دادن دقیق الکترودهای کوچک را در ناحیه مغز فراهم کردند. بعد از این، در صورتیکه بیمار کاملا هوشیار بود، تحریکات انجام شد. در طول تحریک، بیماران در لحظه بازخورد ارائه کردند.
به عنوان مثال، نخستین بیمار بلا فاصله گزارش کرد که پاهای خودرا احساس می کند و افزایش تحریک او را بر آن داشت که بگوید: من میل به راه رفتن را احساس می کنم!
جوسلین بلوخ (Jocelyne Bloch)، جراح مغز و اعصاب و پروفسور در بیمارستان دانشگاه لوزان (CHUV)، می گوید: این بازخورد بلادرنگ تأیید کرد که ما منطقه درست را هدف قرار داده ایم، حتی اگر این منطقه هیچ گاه با کنترل پاها در انسان مرتبط نبوده باشد.
پژوهشگران یک رویکرد چند مرحله ای را برای شناسایی نقش هیپوتالاموس جانبی در بازیابی راه رفتن به وجود آورده اند.
منبع: webmeet.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب