عکس هابل از یک کهکشان مارپیچی با گذشته انفجاری
به گزارش وب کنفرانس، «تلسکوپ فضایی هابل» از یک کهکشان مارپیچی عکس گرفته که در گذشته آن یک انفجار ابرنواختر رخ داده است.
به گزارش وب کنفرانس به نقل از ایسنا و به نقل از ناسا، عکس ثبت شده با «تلسکوپ فضایی هابل» کهکشان مارپیچی «ان جی سی ۹۴۱»(NGC ۹۴۱) را نشان داده است که در فاصله ۵۵ میلیون سال نوری از زمین قرار دارد. دوربین هابل معروف به «دوربین پیشرفته جهت بررسی ها»(ACS)، داده هایی را جمع آوری کرده است که این عکس را بوجود آورده اند.
کهکشان زیبای ان جی سی ۹۴۱ بدون شک جاذبه اصلی این منظره است. با این حال، کهکشان مه آلود انگیزه جمع آوری داده ها نبود. تمرکز عکس بر یک رویداد نجومی بود که سالها پیش در کهکشان رخ داده است. این رویداد نجومی، ابرنواختر «SN ۲۰۰۵ad» است.
مکان این ابرنواختر محوشده بعنوان بخشی از مطالعه چند ابرنواختر غنی از هیدروژن که بعنوان ابرنواختر نوع دوم هم شناخته می شود، مشاهده شد تا به درک بهتر محیط هایی کمک نماید که انواع خاصی از ابرنواخترها در آنها شکل می گیرند. باآنکه این پژوهش توسط ستاره شناسان حرفه ای انجام شد اما SN ۲۰۰۵ad کشف خویش را مدیون «کویچی ایتاگاکی»(Kōichi Itagaki) ستاره شناس آماتور برجسته است که بیشتر از ۱۷۰ ابرنواختر را کشف کرده است.
امکان دارد این پرسش ایجاد شود که چگونه یک ستاره شناس آماتور می تواند پدیده ای مانند ابرنواختر را قبل از ستاره شناسان حرفه ای که به تلسکوپ هایی مانند هابل دسترسی دارند، تشخیص دهد. روند شناسایی ابرنواخترها، تلفیقی از مهارت، امکانات و شانس است. بیشتر رویدادهای نجومی به مرور زمان اتفاق می افتند که طول عمر انسان ها برای آن کافی نیست اما انفجارهای ابرنواختر فوق العاده سریع هستند. آنها بسیار ناگهانی ظاهر می شوند و سپس طی چند روز یا چند هفته روشن و کم نور می شوند.
جنبه دیگر، زمان است. پردازش و تحلیل داده های حاصل از چند ساعت رصد با تلسکوپ هایی مانند هابل امکان دارد هفته ها، ماه ها یا حتی گاهی سال ها زمان ببرد. ستاره شناسان آماتور می توانند زمان بسیار بیشتری را صرف رصد فعال آسمان کنند و گاهی اوقات سیستم های بسیار قابل ملاحظه ای متشکل از تلسکوپ ها، کامپیوتر ها و نرم افزارهایی دارند که می توانند آنها را به کار بگیرند.
از آنجائیکه آماتورهایی مانند ایتاگاکی خیلی از ابرنواخترها را بررسی می کنند، یک سیستم آنلاین معروف به Transient Name Server برای گزارش کردن آنها به راه افتاده است. این سیستم یک کمک بزرگ برای ستاره شناسان حرفه ای است چونکه زمان واقعا در رویدادهای ابرنواختر اهمیت دارد.
بعد از گزارش شدن کشف SN ۲۰۰۵ab، ستاره شناسان حرفه ای توانستند مطالعات طیف سنجی را مورد بررسی قرار دهند و آنرا بعنوان یک ابرنواختر نوع دوم تایید کنند. در نهایت، SN ۲۰۰۵ab با هابل بررسی گردید تا مکان آن مطالعه شود. چنین مطالعه ای بدون یک مرجع غنی از ابرنواخترهای لیست بندی شده که با نگاه تیزبین ستاره شناسان آماتور ساخته شده است، امکان پذیر نبود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب