رامبد جوان:
عادت كرده ایم خبرهای بد را تزیین نماییم
به گزارش وب كنفرانس رامبد جوان با بیان این كه « ما عادت داریم خبرهای بد را تزیین كنیم» معتقد است: فرهنگ سنتی ما در برخورد با كرونا و كم اهمیت جلوه كردن آن برای بعضی از مردم خیلی موثر بود، در صورتیكه اتفاق های بعد از شیوع ویروس كرونا در جامعه نشان داده باید فكری جدی برای آموزش اجتماعی در مواقع بحرانی نماییم.
به گزارش وب كنفرانس به نقل از ایسنا، در این روزهای قرنطینه ای كه تماسهای تلفنی بجای دید و بازدید عید بیش تر از هر سال بوده، احیانا برای یك دفعه هم كه شده صدا و پیام جدیدی را بهجای آوای انتظار همیشگی اپراتورهای همراه شنیده اید؛ صدایی كه خیلی ها در وهله اول از شنیدنش جا می خورند و خوب گوش می كنند تا ببینند چه می گوید.
البته اغلب همان لحظه اول صاحب صدا را می شناسند و بعد پیغام را با دقت گوش می دهند كه رامبد جوان مردم را به ماندن در خانه برای كنترل شیوع كرونا و قطع زنجیره انتقال دعوت می كند.
او حالا بعد از گذشت حدود ۱۰ روز از تجربه این همكاری بعنوان گوینده آوای انتظار تلفن های همراه از فرهنگی می گوید كه عده ای شاید به پشتوانه آن، تمام سفارش ها را نادیده گرفته و در این روزهای كرونایی راهی سفر می شوند.
این بازیگر و كارگردان در گفت وگویی با ایسنا، ابتدا درباره همكاری خود برای این آوای انتظار می گوید: دو یا سه روز مانده به شروع سال نو، آقای سیدجمال هادیان، رئیس مركز روابط عمومی و اطلاعرسانی وزارت ارتباطات تماس گرفتند و ایدهای را مطرح نمودند در خصوص این كه بجای پیام های آوای انتظاری كه همیشه با صدای یك خانم می شنویم، پیام جدیدی را بخاطر شیوع ویروس كرونا ضبط نماییم تا علاوه بر انتقال همان پیام انتظار، سفارش به ماندن در خانه در دوران قرنطینه را هم بشنویم. گویا برای این ایده با خانم برومند مشورت شده بود و ایشان هم مرا پیشنهاد داده بودند كه من هم استقبال كردم و كار انجام شد.
او اضافه می كند: این اتفاق دقیقا در همان زمانی بود كه همه به فكر این بودیم چه كار نماییم و چطور پیام هایی برای در خانه ماندن بدهیم. فكر كردم ایده ی بسیار مفیدی است، چون به نظرم رسید بطور قطع همه به طرق مختلف با این جملات و این پیام كه در خانه بمانید رو به رو شده اند ولی این شكل از پیام در وهله اول برای شنونده تعجب برانگیز خواهد بود و فكر می كند این چه پیامی است؟ صدای كیست؟ پس چون برایش تازگی دارد آنرا تا اختتام گوش می دهد كه همین ممكنست سبب شده باشد حتی چند نفر كمتر به سفر بروند و در خانه بمانند.
این برنامه ساز ادامه می دهد: در این مدت به ویژه در فضای مجازی كه مردم راحت تر واكنش نشان می دهند، بازخوردهای خوبی گرفتم و به نظرم توانست اتفاق مثبتی باشد چون وقتی در كنار یك مجموعه پیام و سفارش از طرف خانواده، تلویزیون و دیگر رسانهها، ناگهان از تلفن چنین چیزی بشنویم بالاخره اندازه خودش موثر خواهد بود.
جوان در عین حال از رفتار قسمتی از جامعه كه بدون توجه به هشدارها عمل می كنند، اظهار تعجب می كند و می گوید: به نظرم تكلیف ما بسیار روشن است و دقیقا همان چیزی است كه در همه دنیا هم بر آن تاكید می شود، یعنی رعایت بهداشت و بیرون نرفتن های غیرضروری تا زنجیره مبتلاشدن به این ویروس را قیچی نماییم. بقیه كارها هم برعهده كادر درمانی و دولت می باشد. ولی وقتی پس از این همه توصیه، خبر سفر هشت میلیون نفر را می شنویم با خودت فكر میكنی انگار قرار نیست كسی گوش دهد! این هشت میلیون نفر، از جمعیت بعضی كشورها هم بیشتر است و این خیلی ترسناك است كه جمعیت به این بزرگی یعنی یك دهم مملكت ما چنین مسئله ای برایشان بی اهمیت با حداقل كم اهمیت است.
او درباره این كه برخی معتقدند نباید چندان خرده گرفت به افرادی كه سفر رفته اند چون اولا آموزش های لازم در طول سال ها داده نشده و هم اینكه نوع برخورد مسئولان در این واكنش ها بی تاثیر نبوده است، می گوید: بطور قطع آنچه پیش آمده محصول یك مجموعه است كه همه جزئیاتش به هم ارتباط دارد، یعنی هر چقدر بدنه حاكمیت ما موضوع را جدی بگیرد و هرچقدر سختگیری كند و اطلاعرسانی دقیق انجام دهد، مردم هم بیشتر جدی می گیرند و آنوقت شاید این هشت میلیون نفر كمتر می شد، اما واقعیت ماجرا این است كه ما در ایران عادت داریم اخبار بد را یك جوری تزیین نماییم و اثرش را كمرنگ نماییم. این یك مسئله فرهنگی است كه همه ما با آن درگیر هستیم. حتی در خانواده ها وقتی یك اتفاق یا مشكلی پیش می آید، پدر یا مادر خانواده آن مشكل را خیلی ملایم تر از آن چیزی كه هست به فرزندان خانواده منتقل می كنند و متاسفانه این در موقعیت های بزرگ و خطیر جامعه هم وجود دارد چونكه كاملاً ریشه در فرهنگ ما دارد. اصلا اینطور تعریف میشود كه اگر خلاف این جریان و با شدت بیشتری نسبت به همین فرهنگ اظهارنظر كنی، از آن بعنوان تشویش اذهان عمومی اسم می برند و این واژه ای است كه یك عمر است آنرا می شنویم كه می گویند نباید جامعه و آرامش آنرا به هم ریخت، در صورتیكه اتفاقا در چنین مواردی باید خیلی محكم و جدی و واقعی با قضیه برخورد نماییم.
جوان با اشاره به اینكه «همه آنچه در همین موضوع كرونا می بینیم نیز ناشی از قاطی شدن زیاد مسائل با فرهنگ های خانوادگی و سنتی است كه حتی ساختار اجتماعی و مدیریتی جامعه هم با آن درگیر شده است» درانتها تاكید دارد: مسئله آموزش در برخورد مردم با بحران ها موضوعی بسیار مهمست كه متاسفانه نتیجه ی نبود آن، این روزها دیده شده است. من یادم می آید زمان تولید برنامه خندوانه از ستاد مدیریت بحران كشور سفارش هایی عنوان شد كه آموزش لازم برای مردم در مواقع بحرانی تدارك دیده شود چون به هر حال در كشوری هستیم كه به لحاظ طبیعی در معرض حوادث زیادی است اما جالب است كه ما در چارچوب برنامه ای به اسم «قاچ» یكسری آموزش های در رابطه با مواقع زلزله، سیل و بیماری داشتیم و پیام هایی كه از مخاطب می گرفتیم این بود كه این ها چه فایده دارد و این برنامه های كسل كننده برای چیست. حتی الان هم كه در فضای مجازی باتوجه به شرایط قرنطینه برنامه «خونه بازی» راه انداختیم، هر جایی كه بخش آموزشی و سفارش برای این روزهای كرونایی داشتیم تعداد مخاطب به طرز قابل توجهی كاهش پیدا كرد و همه این ها در كنار شیوع كرونا یك دفعه دیگر نشان داد كه باید مسئله آموزش و اهمیت آن بطور جدی مورد توجه قرار گیرد.
منبع: وب كنفرانس
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب